Samen met de neerslag, en eventuele oppervlakteafvoer, bepaalt de verdamping de
hoeveelheid water die doorsijpelt naar het grondwater. Een nauwkeurige bepaling van
de verdamping in hydrologische modellen is daarom van belang voor nauwkeurige
simulaties van de grondwateraanvulling en de hoogte en dynamiek van de grondwaterstand.
Dat geldt voor de heersende weerscondities, maar ook voor scenarioanalyses
zoals klimaatprojecties. Nagenoeg alle regionale hydrologische modellen gebruiken
gewasfactoren voor het vaststellen van de potentiële verdamping. In dit artikel laten we
zien dat het gebruik van deze empirische factoren kan resulteren in aanzienlijke fouten in de potentiële verdamping, en daarmee in de grondwateraanvulling. Vooral voor bossen kan de fout in het neerslagoverschot door gebruik van gewasfactoren tientallen procenten bedragen, zelfs als verdamping van interceptiewater expliciet wordt gesimuleerd. De conclusie dat het gebruik van gewasfactoren met grote onzekerheden is omgeven is niet nieuw. Hier laten we echter zien dat ook voor langjarig-(klimaat)-gemiddelde schattingen van de potentiële verdamping, de gewasfactorbenadering moet worden afgeraden. Voor nauwkeurige hydrologische analyses is het nodig te investeren in meetgegevens en op basis daarvan het verdampingsproces in modellen beter te schematiseren. Dit geldt niet alleen voor klimaatprojecties, maar ook voor het huidige klimaat.
