Hoe ver reikt grondwaterstandsverhoging door in een beekdal, als er vernattingsmaatregelen zoals het verhogen van de beekbodem en/of hogere beekpeilen zijn voorzien? In dit artikel stellen we een methode voor die hydrologische ingrepen in het oppervlaktewatersysteem vertaalt naar grondwatereffecten in dunne aquifers op aangrenzende hellende percelen: Darcy op de helling. Bij wijze van voorbeeld beschouwen we twee beekdalsystemen in Natura2000-gebieden in Twente, die veelvuldig voorkomen bij stuwwallen met een ondiepe hydrologische basis: 1) een dunne aquifer op een helling en 2) een dikkere aquifer op een helling met een steilrand. Met elementaire hydrologie laten we zien dat de doorwerking relatief beperkt is in hellende gebieden en dat vernatting van beekdalen te bereiken is zonder grote natschade aan hellende agrarische percelen.
